اینکوترمز 2020
اینکوترمز(Incoterms)
اینکوترمز 2020، اصطلاحی آشنا برای تجار و بازرگانان بین‌المللی است. چرا اینکوترمز تا این حد در حمل و نقل بین‌المللی مهم است و بدون وجود این قوانین و اصطلاحات حمل و نقل بین‌المللی در ابعاد امروزی کار غیرممکن و یا بسیار مشکل است؟
درک جزئیات صنعت حمل و نقل تجاری بین‌المللی برای بسیاری از افراد دشوار است. در این صنعت، زمانی که کالاها هزاران کیلومتر را طی می‌کنند تا به مقصد و خریدار برسند، چندین حمل‌کننده در طول سفر با آنها درگیر هستند. با توجه به تعداد زیادی خدمه و مسئول که حمل‌ونقل کالاها و محموله‌ها را مدیریت می‌کنند، تعیین دقیق مسئولیت گم شدن یا آسیب کالا در هر مرحله چالش‌برانگیز است. همچنین تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی هزینه هر مرحله از سفر را پرداخت می‌کند نیز کار پیچیده‌ای است.
به عنوان مثال، چه کسی مسئول بارگیری کالا از یک کشتی به کشتی دیگر است؟ چه کسانی باید هزینه‌های ترخیص‌های گمرکی در کشور صادرکننده و واردکننده را پرداخت کنند؟ خوشبختانه، اتاق بازرگانی بین‌المللی برای حل این مشکلات، شرایط تجاری بین‌المللی و قوانینی به نام اینکوترمز (Incoterms) را ایجاد کرده است. در ادامه این مقاله از شرکت ساعی ترابر آرشام، با جزئیات کامل اینکوترمز و خصوصا آخرین ورژن آن اینکوترمز 2020 آشنا خواهیم شد. با ما همراه باشید.
اینکوترمز چیست؟
اینکوترمز (Incoterms) مخفف عبارت International Commercial Terms به معنی اصطلاحات بازرگانی بین‌المللی است. این اصطلاحات و پروتکل‌های حمل و نقل استاندارد شده توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در سال 1936 تدوین شده‌اند و به عنوان یک استاندارد بین‌المللی برای تعیین مسئولیت‌ها، وظایف و هزینه‌های مربوط به حمل و نقل، بسته‌بندی، بیمه و تسلیم کالا در قراردادهای خرید و فروش بین‌المللی به کار می‌روند.
اینکوترمز وظایف، ریسک‌ها و هزینه‌های مربوط به تجارت بین‌المللی را تعریف می‌کند. به بیان دیگر، این پروتکل‌ها تفسیر یکسانی از شرایط تجاری بین‌المللی برای تحویل کالا در معاملات بین‌المللی ارائه می‌دهند و به کاهش خطاها و سوء تفاهم‌های پرهزینه بین خریداران و فروشندگان کمک می‌کنند.
هر ترم دارای یک کد سه حرفی برای مخفف کردن نام در سیاست‌های حمل و نقل است. برای مثال، EXW مخفف Ex Works Incoterm و CPT مخفف Carriage Paid To است. امروزه، هر کسی که در زنجیره تامین دخیل است، از اینکوترمز برای تحویل کالا در سطح بین‌المللی استفاده می‌کند. خریداران، فروشندگان، تاجران، تولیدکنندگان، دولت‌ها و بانک‌ها کاربران اصلی اینکوترمز هستند.
در زمان استفاده از اینکوترمز استاندارد شده، هر دو طرف قرارداد می‌دانند که چه انتظاری دارند. در نتیجه، سوء تفاهمات احتمالی که ممکن است در طول فرآیند حمل و نقل ایجاد شود، به کمک اینکوترمز برطرف می‌شود. به بیان دیگر، هدف اصلی اینکوترمز، ایجاد زبانی مشترک بین خریداران و فروشندگان در سراسر جهان است تا از سوءتفاهمات و اختلافات ناشی از تفسیرهای مختلف شرایط تجاری جلوگیری شود.
اینکوترمز(Incoterms)
اینکوترمز به معنای امروزی خود از سال 1936 و توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) ایجاد شد. اینکوترمز معمولاً هر 10 سال یکبار به‌روزرسانی می‌شود. اهمیت اینکوترمز و چگونگی تسهیل تجارت جهانی را نمی توان انکار کرد. زمانی که اینکوترمز برای اولین بار معرفی شد، اجرای آن فقط برای 13 کشور اعمال شد. هشت ویرایش بعد، اکنون به طور گسترده در بیش از 140 کشور استفاده می‌شود و می‌توان آنها را به 31 زبان مختلف یافت.
در زیر، مختصری از تاریخچه اینکوترمز را مشاهده می‌کنید.
1923: اتاق بازرگانی بین‌المللی برای اولین بار روی اصطلاحات تجاری معاملات مطالعه کرد
اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در سال 1919 ایجاد شد و یکی از اولین ابتکارات آن تسهیل تجارت بین‌المللی بود. ICC از طریق مطالعه روی شش اصطلاح رایج در 13 کشور به درک اصطلاحات تجاری مورد استفاده توسط بازرگانان پرداخت. این یافته‌ها در سال 1923 منتشر شد و تفاوت‌ها در تفسیر را برجسته کرد.
1928: مطالعه دقیق‌تری روی اصطلاحات تجاری انجام شد
برای بررسی اختلافات و تفاوت‌ها، مطالعه دوم انجام شد و این بار، مطالعه به اصطلاحات تجاری استفاده شده در بیش از 30 کشور گسترش یافت.
1936: دستورالعمل‌های جهانی برای طرف‌های معاملات تجاری منتشر شد.
اولین نسخه از قوانین اینکوترمز منتشر شد و شامل عبارات FAS، FOB، C&F، CIF، Ex Ship و Ex Quay بود.
1953: حمل و نقل از طریق خطوط راه آهن افزایش یافت.
به دلیل جنگ جهانی دوم، بازنگری‌های تکمیلی قوانین اینکوترمز متوقف شد و از سال 1953 از سر گرفته شد؛ در این بازنگری، سه شرط و ترم تجاری جدید برای حمل و نقل غیر دریایی تعریف شد: DCP (هزینه‌های پرداخت شده)، FOR (رایگان در راه آهن) و FOT (رایگان در کامیون).
1967: تفسیرهای نادرست تصحیح شد.
ویرایش سوم اینکوترمز انجام شد. در این ویرایش، به تفسیرهای نادرست از نسخه قبلی پرداخته شده است. دو اصطلاح تجاری “به آدرس تحویل در مرز (DAF)” و “تحویل در مقصد (DDP)” به این ویرایش اضافه شد.
1974: در حمل و نقل هوایی پیشرفت‌های بیشتری حاصل شد.
نسخه دیگری از اینکوترمز به دلیل افزایش استفاده از حمل و نقل هوایی منتشر شد که شامل عبارت جدید FOB Airport (محل تحویل کالا در فرودگاه)، با هدف رفع سردرگمی در مورد اصطلاح FOB (تحویل روی عرشه) با نشان دادن دقیق کلمه “کشتی” مورد استفاده بود.
1980: ترافیک کانتینری گسترش یافت.
گسترش حمل و نقل کالا در کانتینرها و فرآیندهای مستندسازی جدید نیاز به تجدید نظر دیگری داشت که اصطلاح تجاری FRC (حمل کننده رایگان … در نقطه مشخص) را معرفی کرد که به کالاهایی اشاره دارد که واقعاً توسط کشتی دریافت نمی‌شود بلکه نقطه پذیرش، در ساحل است؛ مانند محوطه کانتینری.
1990: یک ویرایش کامل انجام شد.
ICC ویرایش پنجمی را صادر کرد که عبارت Free Carrier را با حذف قوانین برای روش‌های خاص حمل و نقل ساده کرد و به جای آن از اصطلاح عمومی FCA (Free Carrier… at Named Point) استفاده کرد. سایر اصلاحات باعث افزایش استفاده از پیام‌های الکترونیکی شد.
2000: اصلاح تعهدات ترخیص کالا از گمرک انجام شد.
بخش “مدرک، مجوزها و تشریفات” (“License, Authorisations and Formalities”) قوانین FAS و DEQ Incoterms® برای مطابقت با روشی که اکثر مقامات گمرکی به مسائل صادرکننده و واردکننده پرونده رسیدگی می کنند، اصلاح شد.
2010: تأملاتی در چشم انداز تجارت معاصر انجام شد.
اینکوترمز 2010 گروه قوانین D را ادغام کرد: DAF (تحویل در مرز)، DES (تحویل در عرشه کشتی)، DEQ (تحویل در اسکله) و DDU (تحویل در محل با عوارض پرداخت نشده) و افزودن DAT (تحویل در ترمینال) و DAP ( تحویل در محل). سایر اصلاحات شامل افزایش تعهد خریدار و فروشنده برای همکاری در اشتراک‌گذاری اطلاعات و تغییرات برای تطبیق «فروش رشته‌ها» بود.
2020: بازبینی اینکوترمز انجام شد.
برای همگام شدن با چشم انداز تجارت جهانی که همیشه در حال تحول است، آخرین به‌روزرسانی شرایط تجارت در سپتامبر 2019 راه اندازی شد و در 2020 منتشر شد. اینکوترمز 2020 آخرین ورژن انتشار یافته است.
ویرایش بعدی اینکوترمز چه سالی خواهد آمد؟
بنابر توافق قرار است اینکوترمز هر 10 سال یکبار مورد بازبینی قرار گیرد. پس می‌توان انتظار داشت در سال 2030 ویرایش بعدی یعنی اینکوترمز 2030 منتشر شود.
عناصر قوانین اینکوترمز چیست؟
هر ترم از اینکوترمز یک سیاست حمل و نقل است که هر دو طرف باید قبل از نهایی کردن فروش روی آن توافق کنند. در واقع، هر ترم مجموعه‌ای از قواعد و مقررات است که تعهدات دقیق خریدار و فروشنده را در مورد موارد زیر مشخص می‌کند:
علاوه بر این موارد، هر ترم ممکن است شامل شرایط و تعهدات خاص دیگری نیز باشد که برای موارد منحصربه‌فرد است.
انواع قوانین اینکوترمز آپدیت 2020
در حال حاضر، یازده اصطلاح اینکوترمز مختلف موجود است که به چهار گروه اصلی تقسیم می شوند:
- E-Terms
- F-Terms
- C-Terms
- D-Terms
هر گروه از اینکوترمز، محل تحویل را تعیین می‌کند و این موضوع را مشخص می‌کند که چه کسی مسئول کدام هزینه در مراحل مختلف حمل و نقل کالا است. در ادامه، با هر یک از این ترم‌ها و زیرگروه‌های آنها بیشتر آشنا خواهیم شد.
اینکوترمز گروه E (E-terms)
Ex Works (EXW) تنها ترم در دسته E است و حداکثر مسئولیت را بر عهده خریدار می‌گذارد. در ادامه، به معرفی این اینکوترمز می‌پردازیم.
ترم Ex Works (EXW)
ترم Ex Works (EXW) یکی از انواع اینکوترمز است که حداکثر مسئولیت را بر عهده خریدار می‌گذارد. EXWمحدودترین تعهد را برای فروشنده در میان ترم‌های دیگر ایجاد می‌کند. در این اصطلاح، فروشنده فقط مسئولیت دارد تا کالا را در محل کارخانه یا انبار خود در اختیار خریدار قرار دهد. مسئولیت‌های دیگر مانند بارگیری کالا، حمل و نقل، بیمه، و تشریفات گمرکی بر عهده خریدار است.
فروشنده نیازی به بارگیری کالا در کامیون خریدار ندارد، اما معمولاً این کار را انجام می‌دهد تا از عبور و مرور افراد غیرکارمند در محل کار خود جلوگیری کند. از آن زمان، خریدار مسئول کل فرآیند لجستیک است. علاوه بر این، خریدار باید با باربری برای حمل اصلی هماهنگی داشته باشد و کلیه تشریفات واردات و صادرات را انجام دهد.
انتقال ریسک به محض تحویل کالا به خریدار در انبار فروشنده اتفاق می‌افتد.
از EXW زمانی استفاده می‌شود که:
⦁ خریدار مسئولیت کامل حمل و نقل را بر عهده دارد.
⦁ خریدار حمل و نقل داخلی را خودش انجام می‌دهد.
⦁ کالاهای گران‌قیمت و حساس فروخته می‌شوند.
اینکوترمز گروه F (F-terms)
ترم F شامل FCA، FAS و FOB است. F-terms نشان‌دهنده گروهی از ترم‌ها و شرایط است که مسئولیت تحویل کالا را تا زمان بارگیری روی وسیله حمل و نقل بر عهده فروشنده قرار می‌دهد. پس از تحویل کالا به کشتی، مسئولیت از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود. در ادامه، با زیرگروه‌های اینکوترمز F-terms آشنا می‌شویم.
ترم FCA
FCA (Free Carrier) یا تحویل به حمل‌کننده، تنها ترم در گروه F است که برای هر نوع حمل و نقلی مناسب است. در این اصطلاح، فروشنده مسئولیت تحویل کالا را تا زمانی بر عهده دارد که به حامل (مانند شرکت حمل و نقل) در محل تعیین شده توسط خریدار (مانند انبار، کارخانه یا ترمینال) تحویل داده شود. علاوه بر این، FCA کم‌خطرترین شکل حمل و نقل برای فروشندگان در کنار Ex Works است زیرا خریدار بیشتر هزینه‌ها را متحمل می‌شود.
FCA حکم می‌کند که فروشنده کالا، مسئول تحویل کالا به مقصدی است که خریدار درخواست می‌کند (معمولاً کشتی حمل و نقل در کشور صادراتی). فروشنده همچنین باید هرگونه ترخیص صادراتی را برای کالا ترتیب دهد و آنها را در باربری، بارگیری کند.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که فروشنده، کالا را به حاملی که خریدار معرفی می‌کند در مکان تعیین‌شده تحویل می‌دهد – این مکان می‌تواند بندر، انبار فورواردر یا محل تعیین شده از سوی فروشنده باشد.
مسئولیت‌های فروشنده در FCA
- کالا را در محل تعیین شده توسط خریدار بسته‌بندی و آماده حمل می‌کند.
- هزینه‌های مربوط به بارگیری کالا را بر عهده دارد.
- تشریفات گمرکی صادرات را انجام می‌دهد.
- کالا را به حامل در محل تعیین شده تحویل می‌دهد.
مسئولیت‌های خریدار در FCA
- هزینه‌های حمل و نقل از محل تحویل تا مقصد نهایی را بر عهده دارد.
- بیمه کالا را در صورت تمایل انجام می‌دهد.
- تشریفات گمرکی در کشور مقصد را انجام می‌دهد.
ترم FAS
FAS مخفف Free Alongside Ship به معنی تحویل در کنار کشتی است و یکی از قواعد اینکوترمز 2020 است. در این قاعده، فروشنده وظایف خود را زمانی انجام داده است که کالا در کنار کشتی خریدار در بندر حمل نامبرده شده قرار می‌گیرد.
در این اینکوترمز، فروشنده مسئول انجام تشریفات صادراتی است اما موظف به بارگیری کالا در کشتی خریدار نیست.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که کالا در کنار کشتی تحویل دادخ شود و آماده بارگیری شود؛ سپس خریدار تمام هزینه‌ها و مسئولیت تمامی حمل اصلی و بعدی را بر عهده می‌گیرد
مسئولیت‌های فروشنده در FAS
- فروشنده مسئول بسته‌بندی مناسب کالا و برچسب‌گذاری آن طبق نیاز قرارداد است.
- فروشنده مسئول ترخیص کالا برای صادرات و پرداخت هزینه‌های مربوط به مجوزهای صادراتی و گمرک صادراتی است.
- فروشنده موظف است کالا را در کنار کشتی در بندر مبدا مشخص شده تحویل دهد. این شامل تمام هزینه‌ها و ریسک‌ها تا لحظه‌ای است که کالا در کنار کشتی قرار می‌گیرد.
مسئولیت‌های خریدار در FAS
- خریدار مسئول بارگیری کالا بر روی کشتی و پرداخت هزینه‌های مربوط به حمل و نقل دریایی از بندر مبدا به مقصد است.
- خریدار مسئول خرید بیمه برای کالا از لحظه‌ای است که کالا در کنار کشتی قرار گرفته و تحویل فروشنده به پایان رسیده است.
- خریدار مسئول ترخیص کالا در کشور مقصد و پرداخت هزینه‌های مربوط به گمرک وارداتی و مجوزهای مربوطه است.
ترم FOB
FOB، مخفف Free On Board به معنی “تحویل روی عرشه” است، یکی از اصطلاحات اینکوترمز گروه F است و فقط برای حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی قابل استفاده است.
FOB دو شکل دارد: Free on Board Origin و Free on Board Destination.
در اینکوترمز FOB Origin، فروشنده مسئول حمل کالا از مبدأ به نقطه حمل و نقل و بارگیری محموله در کشتی است. فروشنده باید تشریفات صادرات را نیز انجام دهند. در انکوترمز Free on Board Destination، فروشنده کالا را از مبدا به نقطه حمل و نقل تحویل می‌دهد و مسئولیت بارگیری محموله در کشتی را بر عهده دارد. آنها مسئول هزینه‌های حمل اصلی تا مقصد نهایی هستند، اما خریدار تشریفات واردات را انجام می‌دهد.
در هر دو دسته، انتقال ریسک به محض بارگیری کالا توسط فروشنده روی کشتی تعیین‌شده انجام می‌شود.
مسئولیت‌های فروشنده در FOB
- کالا را بسته‌بندی و آماده حمل می‌کند.
- هزینه‌های مربوط به بارگیری کالا تا روی کشتی را بر عهده دارد.
- تشریفات گمرکی صادرات را انجام می‌دهد.
- کالا را روی عرشه کشتی در بندر بارگیری قرار می‌دهد.
- هزینه‌های تخلیه کالا از روی کشتی را (در صورت توافق) بر عهده دارد.
مسئولیت‌های خریدار در FOB
- هزینه‌های حمل و نقل از بندر بارگیری تا مقصد نهایی را بر عهده دارد.
- بیمه کالا را در صورت تمایل انجام می‌دهد.
- هزینه‌های بارگیری کالا از روی کشتی (در صورت عدم توافق با فروشنده) و هزینه‌های تخلیه را بر عهده دارد.
- تشریفات گمرکی در کشور مقصد را انجام می‌دهد.
مزایای ترم FOB
- مناسب برای حمل و نقل دریایی: FOB مخصوص حمل و نقل دریایی (یا حمل و نقل داخلی با آبراه) است.
- مسئولیت‌های مشخص: مسئولیت‌های طرفین به طور واضح در این اصطلاح مشخص شده است.
- متعادل بودن:FOB تعادل بین مسئولیت‌ها و هزینه‌ها را برای خریدار و فروشنده ایجاد می‌کند.
اینکوترمز گروه C (C-terms)
گروه C شامل ترم‌های CFR، CIF، CPT و CIP است. در اینجا فروشنده کلیه هزینه‌های حمل و نقل تا بندر مقصد در کشور خریدار از جمله تشریفات صادراتی را بر عهده دارد. در تمام اصطلاحات گروه C، فروشنده وظایف زیر را بر عهده دارد:
- انجام تشریفات گمرکی صادرات
- قرارداد حمل و نقل را با حمل کننده (زمینی، دریایی، هوایی) منعقد می‌کند.
- هزینه‌های حمل و نقل تا مقصد نهایی را پرداخت می‌کند.
در ادامه با همه ترم‌های گروه C آشنا خواهیم شد.
ترم CFR
CFR یکی از اصطلاحات گروهC است که در آن مسئولیت اصلی حمل و نقل تا مقصد نهایی بر عهده فروشنده است. هزینه و حمل و نقل (CFR) فقط برای روش های حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی اعمال می‌شود.
ترم CFR بیان می‌کند که فروشنده کالا را در کشتی خاصی که توسط خودشان قرارداد بسته شده تحویل می‌دهد. آنها همچنین مسئول پرداخت هزینه حمل اصلی به مقصد خارج از کشور هستند و باید عوارض گمرکی صادرات را انجام دهند. خریدار تخلیه بار را در بندر مقصد انجام می‌دهد.
انتقال ریسک به محض بارگیری کالا توسط فروشنده در کشتی انجام می‌شود. با اینکه فروشنده هزینه حمل و نقل را تا بندر مقصد پرداخت می‌کند، اما دیگر مسئولیتی در قبال آسیب یا نابودی کالا پس از بارگیری روی کشتی ندارد.
در CFR، فروشنده مسئولیت‌های زیر را بر عهده دارد:
انجام تشریفات گمرکی صادرات
- قرارداد حمل و نقل را با حمل کننده (زمینی، دریایی، هوایی) منعقد می‌کند.
- هزینه‌های حمل و نقل (کرایه) تا بندر مقصد را پرداخت می‌کند.
- بیمه کالا (بر خلاف CIP و CIF) اختیاری است و بر عهده خریدار می‌باشد.
ترم CFR
CFR یکی از اصطلاحات گروهC است که در آن مسئولیت اصلی حمل و نقل تا مقصد نهایی بر عهده فروشنده است. هزینه و حمل و نقل (CFR) فقط برای روش های حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی اعمال می‌شود.
ترم CFR بیان می‌کند که فروشنده کالا را در کشتی خاصی که توسط خودشان قرارداد بسته شده تحویل می‌دهد. آنها همچنین مسئول پرداخت هزینه حمل اصلی به مقصد خارج از کشور هستند و باید عوارض گمرکی صادرات را انجام دهند. خریدار تخلیه بار را در بندر مقصد انجام می‌دهد.
انتقال ریسک به محض بارگیری کالا توسط فروشنده در کشتی انجام می‌شود. با اینکه فروشنده هزینه حمل و نقل را تا بندر مقصد پرداخت می‌کند، اما دیگر مسئولیتی در قبال آسیب یا نابودی کالا پس از بارگیری روی کشتی ندارد.
در CFR، فروشنده مسئولیت‌های زیر را بر عهده دارد:
انجام تشریفات گمرکی صادرات
- قرارداد حمل و نقل را با حمل کننده (زمینی، دریایی، هوایی) منعقد می‌کند.
- هزینه‌های حمل و نقل (کرایه) تا بندر مقصد را پرداخت می‌کند.
- بیمه کالا (بر خلاف CIP و CIF) اختیاری است و بر عهده خریدار می‌باشد.
مزایای استفاده از CFR
مسئولیت کمتر برای خریدار: در CFR، خریدار مسئولیت کمتری نسبت به اینکوترمز گروه F (مانند FCA، FAS و FOB) بر عهده دارد، زیرا فروشنده هزینه حمل و نقل را پرداخت می‌کند.
قیمت نسبتاً مشخص برای خریدار: هزینه حمل و نقل تا بندر مقصد مشخص است، مگر این که در طول مسیر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ دهد.
کنترل نسبی برای فروشنده: فروشنده همچنان بر انتخاب حمل‌کننده و انعقاد قرارداد حمل‌ونقل نظارت دارد.
معایب استفاده از CFR
- هزینه‌های بیشتر برای فروشنده: فروشنده باید هزینه حمل و نقل تا بندر مقصد را تقبل کند.
- مسئولیت در قبال ریسک بر عهده خریدار است: پس از بارگیری روی کشتی، ریسک آسیب یا نابودی کالا بر عهده خریدار است.
ترم CIF
CIF مخفف Cost, Insurance, and Freight و به معنی هزینه، بیمه و حمل و نقل است. CIF فقط برای روش‌های حمل و نقل دریایی و آب‌های داخلی اعمال می‌شود.
در ترم CIF، فروشنده مسئول پرداخت هزینه حمل تا بندر مبدا، بارگیری در کشتی اصلی و هزینه حمل اصلی تا بندر مقصد است. اما مسئولیت تخلیه بار در بندر مقصد بر عهده خریدار است.
علاوه بر این، CIF یکی از تنها دو اصطلاح اینکوترمز است که فروشنده مسئول تنظیم بیمه برای خریدار است. CIF نیازمند حداقل سطح بیمه‌ای است و پوشش آن باید حداقل 110 درصد ارزش کالا باشد.
انتقال ریسک از فروشنده به خریدار به محض بارگیری کالا در کشتی حمل و نقل به بندر مقصد انجام می‌شود. بنابراین، دوباره، انتقال ریسک و هزینه در نقاط مختلف CIF رخ می‌دهد.
مزایای استفاده از CIF
- مسئولیت کمتر برای خریدار: در CIF، خریدار مسئولیت کمتری نسبت به اصطلاحات گروه F (مانند FCA، FAS, FOB) دارد، زیرا فروشنده هزینه حمل و نقل و بیمه را تا بندر مقصد پرداخت می‌کند.
- قیمت مشخص برای خریدار: هزینه حمل و نقل و بیمه تا بندر مقصد مشخص است، مگر اینکه در طول مسیر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ دهد.
- کاهش ریسک برای خریدار: با داشتن بیمه حداقل، خریدار در برابر خطرات اصلی حمل و نقل محافظت می‌شود.
معایب استفاده از CIF
- هزینه‌های بیشتر برای فروشنده: فروشنده باید هزینه حمل و نقل، بیمه و تشریفات گمرکی را تا بندر مقصد تقبل کند.
- امکان افزایش هزینه‌های حمل و نقل: در بعضی از کشورها قوانینی وجود دارد که می تواند هزینه حمل و نقل خریدار را افزایش دهد.
ترم CPT
CPT مخفف Carriage Paid To به معنی ” کرایه پرداخت شده تا…” است و بیان می‌کند که فروشنده هزینه‌های حمل و نقل کالا را به مکان تعیین‌شده به درخواست خریدار متقبل می شود.
فروشنده مسئول قرارداد با کشتی برای حمل اصلی و همچنین مسئول ترخیص کالا از گمرک صادراتی است. تخلیه در بندر مقصد در قرارداد فروش بین خریداران و فروشندگان قابل مذاکره است.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که فروشنده کالا را به اولین حامل در فرآیند لجستیک تحویل می‌دهد؛ اولین حامل معمولاً کامیونی است که به انبار فروشنده می‌رسد.
تفاوت‌های CPT با سایر اینکوترمز گروه C
محل تحویل: در CPT، محل تحویل توسط خریدار تعیین می‌شود، در حالی که در CFR و CIF محل تحویل بندر مقصد است.
بیمه: درCPT ، فروشنده موظف به اخذ بیمه برای کالا نیست (برخلاف CIF) و اختیاری است.
مزایای استفاده از CPT
مسئولیت کمتر برای خریدار: در CPT، خریدار مسئولیت کمتری نسبت به اینکوترمز گروه F (مانند FCA، FAS, FOB) دارد، زیرا فروشنده هزینه حمل و نقل تا محل تعیین‌شده را پرداخت می‌کند.
قیمت مشخص برای خریدار: هزینه حمل و نقل تا محل تعیین شده مشخص است، مگر اینکه در طول مسیر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ دهد.
کنترل بیشتر برای خریدار: خریدار می‌تواند از همان ابتدا محل تحویل را تعیین کند و بر فرآیند حمل و نقل تا آن محل نظارت داشته باشد.
معایب استفاده از CIF
هزینه‌های بیشتر برای فروشنده: فروشنده باید هزینه حمل و نقل تا محل تعیین شده را تقبل کند.
ریسک بیشتر برای خریدار: پس از تحویل به اولین حمل کننده، ریسک آسیب یا نابودی کالا بر عهده خریدار است.
ترم CIP
CIP مخفف Carriage and Insurance Paid To به معنی “حمل و نقل و بیمه پرداخت شده به” است. CIP را می‌توان در همه انواع حمل و نقل استفاده کرد.
Carriage and Insurance Paid To بیان می‌کند که فروشنده هزینه‌های حمل کالا به محل تعیین شده درخواستی خریدار را بر عهده می‌گیرد. علاوه بر این، فروشنده موظف است ترخیص صادرات، تخلیه بار در بندر مقصد و پرداخت هرگونه بیمه مرتبط با تحویل کالا به محل مقصد را نیز انجام دهد.
- CIP مانند CIF یکی از دو اصطلاح اینکوترمز است که فروشنده را موظف می‌کند تا برای خریدار بیمه تنظیم کند.
- انتقال ریسک زمانی اتفاق می افتد که فروشنده کالا را در اولین حامل در پایانه مبدا بارگیری می‌کند.
مزایای استفاده از CIP
مسئولیت کمتر برای خریدار: در CIP، خریدار مسئولیت کمتری نسبت به اصطلاحات گروه F (مانند FCA، FAS, FOB) دارد، زیرا فروشنده هزینه حمل و نقل و بیمه را تا محل تعیین شده توسط خریدار پرداخت می‌کند.
قیمت مشخص برای خریدار: هزینه حمل و نقل و بیمه تا محل تعیین شده مشخص است، مگر اینکه در طول مسیر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ دهد.
کاهش ریسک برای خریدار: با داشتن بیمه حداقل، خریدار در برابر خطرات اصلی حمل و نقل محافظت می‌شود.
کنترل بیشتر برای خریدار: خریدار می‌تواند از همان ابتدا محل تحویل را تعیین کند و بر فرآیند حمل و نقل تا آن محل نظارت داشته باشد.
معایب استفاده از CIP
هزینه‌های بیشتر برای فروشنده: فروشنده باید هزینه حمل و نقل، بیمه و تشریفات گمرکی را تا محل تعیین شده توسط خریدار تقبل کند.
تفاوت‌های CIP با سایر ترم‌های گروه C
محل تحویل: در CIP، محل تحویل توسط خریدار تعیین می‌شود، در حالی که در CFR و CIF محل تحویل بندر مقصد است.
بیمه: در CIP، فروشنده موظف به اخذ بیمه حداقل برای کالا است و هزینه آن را به خریدار پرداخت می‌کند (برخلاف CPT که بیمه اختیاری است).
اینکوترمز گروه D (D-terms)
ترم‌های گروه D (D-terms) شامل شرایطی است که در آن فروشنده بیشترین مسئولیت را در تحویل کالا بر عهده دارد. در این گروه، فروشنده موظف است کالا را به مقصد تعیین‌شده تحویل دهد و تمامی هزینه‌ها و ریسک‌های حمل‌ونقل را تا آن نقطه متقبل شود. این شرایط برای معاملات بین‌المللی که خریدار مایل است کالا را در مقصد نهایی بدون دخالت در مراحل حمل دریافت کند، بسیار مناسب است.
در این شرایط، فروشنده بیشترین مسئولیت را بر عهده دارد، به‌ویژه در DDP که تمام هزینه‌های گمرکی مقصد نیز توسط فروشنده پرداخت می‌شود.
ترم DAT یا DPU
DAT مخفف Delivered At Terminal به معنی تحویل در ترمینال، اکنون در به‌روزرسانی جدید اینکوترمز 2020 به‌عنوان DPU مخفف Delivered at Place Unloaded به معنی تحویل در مکان تخلیه‌شده شناخته می‌شود.
بر اساس DAT، فروشنده مسئولیت کالاها را تا زمانی که به یک پایانه تعیین‌شده در کشور خریدار برسد، بر عهده دارد. از آنجایی که ترمینال تعیین‌شده می‌تواند اسکله، انبار یا محوطه کانتینری باشد، اینکوترمز 2020 جدید DAT را به DPU تغییر داد تا این موضوع روشن شود.
فروشنده همچنین مسئولیت تخلیه کالا را پس از رسیدن محموله به پایانه ذکر شده بر عهده دارد و باید هزینه حمل و نقل به مقصد را بپردازد. همچنین مسئولیت تخلیه کالا در محل مقصد تعیین‌شده را بر عهده دارند.
فروشنده ترخیص صادرات را انجام می‌دهد، اما خریدار تشریفات گمرکی واردات را بر عهده دارد.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که کالا در محل ذکر شده تخلیه شده باشد. در این اینکوترم، انتقال ریسک و انتقال هزینه در یک نقطه اتفاق می‌افتد.
کاربرد DPU
- DPU برای انواع حمل و نقل زمینی، دریایی، هوایی مناسب است.
- مناسب برای کالاهایی است که نیاز به تخلیه با تجهیزات خاص دارند.
ترم DAP
DAP مخفف Delivered at Placeبه معنی تحویل در محل است و قواعد آن بسیار شبیه به DAT است، با این تفاوت که تخلیه کالا در مقصد به عهده خریدار است.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می افتد که کالا در محل مورد توافق تخلیه شود.
ترم DDP
DDP مخفف Delivered Duty Paid به معنی “تحویل در محل با عوارض پرداخت شده” است و در طرف مقابل اینکوترم Ex Works قرار دارد زیرا حداکثر مسئولیت را بر عهده فروشنده می‌گذارد.
بر اساس DDP، فروشنده مسئول تحویل کالا به مکان تعیین‌شده خریدار در کشور خود است. فروشنده باید کالا را در مقصد تخلیه کند و کلیه تشریفات واردات و صادرات از قبیل عوارض، ترخیص و مالیات بر عهده فروشنده است.
انتقال ریسک زمانی اتفاق می‌افتد که کالا به محض رسیدن به مقصد در دسترس خریدار قرار می‌گیرد.
مزایای استفاده از DDP
مسئولیت کم برای خریدار: درDDP، خریدار کمترین مسئولیت را دارد، زیرا فروشنده تمام وظایف مربوط به حمل و نقل و ترخیص کالا از گمرک را انجام می‌دهد.
روند ساده‌تر برای خریدار: با DDP، خریدار هیچ نگرانی در مورد تشریفات گمرکی، عوارض و مالیات‌ها یا حمل و نقل ندارد.
قابل پیش‌بینی بودن هزینه‌ها: هزینه نهایی برای خریدار مشخص‌تر است، زیرا شامل کلیه عوارض و مالیات‌های وارداتی می‌شود.
دسته‌بندی‌های جداگانه اینکوترمز بر اساس شیوه حمل و نقل
اینکوترمز مناسب برای همه انواع حمل و نقل
در مجموع هفت ترم وجود دارد که می‌توان از آنها برای تمامی انواع حمل و نقلی استفاده کرد. این روش‌های حمل می‌توانند حمل و نقل دریایی، هوایی یا ریلی باشند. همچنین می‌توان از آن برای حمل و نقل جاده‌ای و آبی داخلی استفاده کرد.
EXW – FCA – CPT – CIP – DAP – DAT/DPU – DDP
ترم‌های مناسب برای حمل دریایی
دسته دوم، استفاده از قوانین را فقط به حمل و نقل دریایی یا آبراه های داخلی محدود می‌کند.
FAS – FOB – CFR – CIF
چه کسی تصمیم می‌گیرد از چه اصطلاح اینکوترمزی در خرید و فروش استفاده کند؟
به طور معمول، ترم مورد استفاده در تجارت مورد توافق طرفین در طول مذاکرات است. از آنجایی که هر دو طرف در اکثر اینکوترمز تعهداتی دارند، ضروری است که خریدار و فروشنده هر دو بتوانند مسئولیت‌های خود را انجام دهند.
علاوه بر این، طرف‌های خارجی ممکن است بر ترم مورد استفاده در تجارت بین‌المللی تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، بانک‌ها ممکن است برخی از ترم‌ها را ترجیح دهند که در زنجیره تدارکات، مدارک تحویل اولیه را ارائه می‌دهند.
با این حال، در بیشتر موارد، خریدار و فروشنده با هم مذاکره می‌کنند تا ترم و شیوه حمل مورد استفاده را تعیین کنند.
بهترین اینکوترمز کدام است؟
انتخاب ترم مناسب بسیار حیاتی است؛ انتخاب ترم نامناسب باعث می‌شود که برای حمل کالاها بیش از حد پول پرداخت کنید یا از سیاست‌های حمل و نقلی استفاده کنید که شما را در معرض خطر از دست دادن یا آسیب بدون بیمه قرار می‌دهند.
هنگام انتخاب اینکوترمز باید چندین فاکتور را در نظر گرفت:
سطح مسئولیت
یکی از مهم ترین عواملی که باید در نظر گرفته شود، میزان مسئولیتی است که شما یا کسب و کارتان می پذیرید. اگر در لجستیک و حمل و نقل با تجربه هستید و با بهترین شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی ارتباط دارید، حمل و نقل برای شما آسان خواهد بود. در این مورد، ترم‌های EXW، FCA، FAS و FOB ممکن است بهترین گزینه برای شما باشند.
در غیر این صورت، بهتر است به فروشنده اجازه دهید تا خودش حمل و نقل را برعهده بگیرد و از اینکوترمز گروه C و D استفاده کنید.
فرآیند گمرکی
همیشه ضروری است که روشی حملی و ترمی را انتخاب کنید تا بتوانید به راحتی فرایند گمرکی کشورهای مربوطه را انجام دهید.
اکثر خریداران ترخیص کالا از گمرک کشور خود را به راحتی انجام می‌دهند. اما اخذ ترخیص گمرکی در یک کشور خارجی بوروکراسی زیادی دارد و ممکن است پردازش آن آسان نباشد. بنابراین، اگر کسب و کار شما به طور منظم مراحل گمرکی را برای واردات و صادرات انجام می دهد و با ترتیب دادن حمل اصلی برای تحویل راحت است، Ex Works گزینه نهایی است.
با این حال، اگر انجام امور گمرکی در کشور مبدا برای شما کار دشواری است، EXW هرگز رم مناسبی برای شما نخواهد بود.
ظرفیت عملیاتی تامین‌کننده
سطح ظرفیت عملیاتی تأمین‌کننده در یک زمان معین احتمالاً بر ترم مورد قبول آنها تأثیر می‌گذارد.
برای مثال، کسب‌وکارهایی که تجربه کمی در رسیدگی به فرآیندهای حمل و نقل دارند، ممکن است فقط ترم Ex Works را بپذیرند زیرا کل زنجیره تدارکات را به خریدار واگذار می‌کند.
علاوه بر این، Ex Works برای تولیدکنندگان و تامین‌کنندگانی مناسب است که صرفاً به فروش در بازارهای داخلی مشغول هستند. این فروشندگان مجوزهای صادراتی مربوطه ندارند و EXW تنها ترمی است که می‌توانند بپذیرند.
از سوی دیگر، برخی از تامین‌کنندگان ممکن است در حال حاضر زنجیره تامین لجستیک خود را داشته باشند و خوشحال باشند که حمل اصلی را ترتیب دهند. با این حال، آنها همیشه احتمالاً هزینه‌ها را در قیمت فروش به خریدار منتقل می‌کنند.
و در پایان این که…
در ابتدا، درک اینکوترمز ممکن است کمی دشوار و گیج‌کننده باشد. اما این فرمول استاندارد ایجاد شده توسط ICC به طور چشمگیری هرگونه سوء تفاهم را که قبلاً در طول تجارت بین‌المللی اتفاق می‌افتاده را کاهش داده است. یازده اصطلاح اینکوترمز مجزا طیف وسیعی از موارد استفاده را پوشش می‌دهند و به هر سناریویی اجازه می‌دهد یک سیاست حمل و نقل استاندارد شده مناسب را انتخاب کند.
با افزایش مراودات بین‌المللی، شناخت اینکوترمز برای همه کسب‌وکارهای فعال در واردات و صادرات ضروری است. امیدواریم این مطلب به شما در شناخت هر چه بیشتر اینکوترمز کمک کرده باشد.
نیاز به مشاوره در مورد اینکوترمز دارید؟
انتخاب ترم مناسب می‌تواند تأثیر زیادی بر هزینه‌ها، مسئولیت‌ها و ریسک‌های حمل‌ونقل شما داشته باشد. اگر نمی‌دانید کدام گزینه برای تجارتتان بهتر است، ممتخصصین ما در ساعی ترابر آرشام در کنار شما هستند تا با مشاوره تخصصی و کاربردی، بهترین تصمیم را برای شیوه حمل و نقل و اینکوترم مناسب بگیرید!